Spijt!

Gek woord eigenlijk: spijt. En het wordt waar mogelijk maar gebruikt om ergens onderuit te komen toch? Je kunt met spijt denken weg te komen of je kunt er wat aan doen om die spijt te gebruiken om wat aan het ontstaan van die spijt te doen. En dan natuurlijk niet excuses aanbieden, nee, daadwerkelijke actie!

Neem nou die toeslagenaffaire. Jongens! Wat hebben ze toch een spijt allemaal! Stuk voor stuk loopt iedereen maar weg en dat terwijl er binnen no-time kan worden gecompenseerd. Toch bijzonder hé, wat er is gebeurd. Eerst worden ze (lees wij) besodemieterd door nogal wat slimme Oost-Europeanen die op slinkse wijze miljoenen aan toeslagen wisten te incasseren, niet meer terug te halen. Goh, wat hebben die verantwoordelijke ambtenaren een spijt en hup! Weg zijn ze.

Vervolgens houden we nog enkele mensen in Nederland over die gewoon recht blijken te hebben op deze toeslagen maar die bestempelen ze toch maar liever als criminele fraudeurs want stel je toch eens voor, nog een keer zo voor schut gaan met onterecht uitgekeerde toeslagen? Daar kun je alleen maar spijt van krijgen, toch?

Nog zo’n verhaal: Liefst 9.000 baby’s en kleine kinderen van ongehuwde moeders zijn vorige eeuw omgekomen in speciale opvanghuizen van de Ierse staat en de rooms-katholieke kerk. Goegel dat maar eens even en dan schrik je toch wel behoorlijk hoor. Excuses zijn er aangeboden maar is daar wel sprake van enige spijt? Nah, ik zie dat nergens terug. Ze maken zoiets dan ook nooit meer goed. Het geloof, de kerk, van welk pluimage dan ook heeft mijns inziens niets dan ellende gebracht. Oorlogen, uitroeiingen, slachtpartijen. Het gaat maar door, nog altijd.

Maar goed, ik wil toch niet al teveel mekkeren, op naar de vrolijke noot! En dat heeft dan toch ook wel weer met het geloof te maken, zijdelings, letterlijk.

Spijt van mijn verhuizing! Natuurlijk niet!. Ik ben verhuisd naar een appartement en waar heb ik nou dan zo’n spijt van? Dat dit appartement zich op de 3^e verdieping bevindt tussen een heuse Katholieke Basiliek op 100 meter aan de linkerzijde en een Protestantse Kerk op 50 meter aan de rechterzijde.

Blijkbaar moet er ooit sprake zijn geweest van flink wat mot tussen deze twee kerken. Of iets van jaloezie, ik heb geen idee. Feit is dat deze twee kerken elkaar de loef willen afsteken waar het gaat om dat helse (..) klokgelui. GVD, wat een herrie maken die twee zeg! De een zijn klokkenspel rammelt nog harder dan de andere. En moet ik nou echt geloven (..) dat zulks wordt gebezigd om de gelovigen ter kerk te nodigen? Wat een onzin.

Goed ik vertoef dus tussen twee geloven en zoals ik hierboven al memoreerde: ‘Het geloof, de kerk, van welk pluimage dan ook heeft mijns inziens niets dan ellende gebracht’, haha. Zo was er ooit een spreuk welke luidde: ‘twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen’! Voilà, daar heb je het al, ik ben dan maar de spreekwoordelijke duivel! Beter gezegd: Duivels ben ik! Wat een herrie!

Ik ga binnenkort maar eens aanbellen (zal wel een flink touwtje zijn om de klepel in beweging te krijgen…) bij mijn ‘buren’ om te vragen of ze de strijdbijl willen begraven en willen stoppen met het elkaar de loef willen afsteken waar het om klokgelui gaat. Hebben wij en mijn stadsgenoten wellicht een betere nachtrust!

Jongens toch! Geloof het of niet! Terwijl ik dit schrijf ratelt de beiaardier een riedel af: ‘altijd is Kortjakje ziek’, niet om aan te horen. Duivels! Hels!

Een ‘ongelofelijk’ goed weekend gewenst!