Het Sprookjesbos
Ik wandelde afgelopen week met een notitieblok onder mijn arm door het Sprookjesbos, een welbekende attractie. Het notitieblok bij me om onderweg mijn indrukken te kunnen beschrijven en sjonge: wat een sprookjes ik me toch beleefde!
Zo kruiste ik het pad met een waarlijke heks, zo eentje met een flinke bos haar maar vooral de harige pukkel op haar neus viel op, ze probeerde het te bedekken met een mondkapje want het zag er niet zo fraai uit. Wat wil je ook als je heks bent!
Ik vroeg haar: ’wat doet u zo hier alleen in het Sprookjesbos?’
‘Ik ben op weg naar huis,’ vertelde ze, ‘want ik blijk zowaar Corona te hebben en das niet best voor een heks, ik moet verplicht achter slot en grendel zodat ik even geen streken meer kan uithalen.’
‘O, dat is ook wat, zei ik, en wat was dan bijvoorbeeld de laatste streek die u uithaalde?’
‘Ach, zei ze, ik had nog met iemand een appeltje te schillen, iemand die mijn heksenclub het nogal moeilijk had gemaakt in het verleden waardoor ons heksenbestuur moest inpakken en wegwezen. Nou heb ik hem eenzelfde streek geleverd. Wel een beetje gemeen wat ik gedaan heb maar dat weegt niet op tegen hetgeen hij op zijn geweten heeft, zo’n verraderlijke schurk verdient niet beter, opkrassen dus! Hahahahaha’.
En met een krakende bezem onder haar gat verdween zij met de wind.
Ik schreef dit verhaal in mijn notitieblok.
Ik wandelde heerlijk verder totdat ik achter een struik wat geritsel en geroezemoes bemerkte. Ik ontwaarde daar een jonge radio- en televisieheld van dit moment, een bekende Nederlander in wording met een klein jongetje, ze waren aan het filmen en hadden mij niet in de gaten.
De jonge BN’er wilde het geslachtsdeel van het kleine jongetje filmen en beloofde hem in ruil daarvoor gouden bergen. Ik hoorde hem zeggen: ‘als jij je piemel laat zien geef ik je een hoop geld.’ Het jongetje liet spontaan zijn broek zakken en vroeg om het geld. ‘Maar hij kan niet zien, het heeft geen oogjes’ riep de BN’er in wording.
Gelukkig kon ik alles opschrijven en melden zodat deze BN’er in worden voor de rest van zijn leven als pedofiele antiheld door het leven mag. Zijn verdiende loon.
Weer een stukje verder struikelde ik en viel een stuk naar beneden. Potverdorie nog aan toe, ik waarde mij in een slangenkuil! Zeker dat het zo was want er hing een bordje aan de deur waarop stond: 2e kamer der Staten-Generaal.
Hier heb ik niks te zoeken en krabbelde weer op, ik waag mij niet in zo’n slangenkuil al had ik in mijn uppie 5 zetels verdiend……
Natuurlijk schreef ik dit alles op.
Zo liep ik spontaan een mooi stuk groen gazon op en zag wat jonge kerels achter een bal aanrennen. Leuk! ‘Wat zijn jullie aan het doen?’, vroeg ik één van hen in een oranje shirtje.
‘Wij zijn een interland aan het spelen voor plaatsing van het wereldkampioenschap voetbal in Qatar volgend jaar.’
‘Maar waarom doen jullie dan niet zo je best?’
‘Nou, zei die speler, eigenlijk willen we een statement maken maar daar zijn we niet zo goed in dus kunnen we beter maar verliezen om niet dit WK te hoeven boycotten want ze doen daar aan slavernij in Qatar. Zo komen we mooi onderuit onze te nemen verantwoordelijkheid.’
En zo geschiedde in dit mooie Sprookjesbos.
Ook weer beschreven op mijn notitieblok.
Ik hobbelde rustig verder. En bijna bij de uitgang van het sprookjesbos liep ik een paar verslaggevers en fotografen tegen het lijf. Nieuwsgierig als die gasten beroepsmatig zijn vroegen ze mij wat ik zoal had meegemaakt in het bos maar ondertussen maakte een fotograaf wat foto’s van mij en mijn notitieblok. Later bleken er enkele fragmenten te lezen op zijn gemaakte foto’s waar de verslaggevers dan weer een mooi verhaal van maakten. De te lezen fragmenten waren:
– attractie
– heks
– opkrassen
– monster
– pedofiel
– Qatar
– slavernij
Waardoor ik de volgende dag in de krant een artikel las waarin stond:
‘Attractieve heks en pedofiel monster moeten opkrassen naar Qatar om als slaaf mee te werken aan de bouw van stadions.’
Zo zie je maar hoe gemakkelijk het is om op verhaal te komen.
Prettig weekend weer en hopelijk tot volgende week!