Geen ontkomen aan: Oud en Nieuw staat voor de deur, vanavond al! Vaak aanleiding om terug te blikken en vooruit te kijken maar ik ga er enkel even bij stilstaan dan.

Voorheen was Oud en Nieuw voor mij en ik meen voor iedereen een feestje. Een leuke familieavond of een leuke vriendenavond met allerlei lekkere hapjes en drankjes, spelletjes doen of naar de Oudejaarsconference kijken van wie dan ook. En natuurlijk niet te vergeten oliebollen en appelflappen op tafel hé! Aftellen met een glas champagne in de hand, elkaar op klokslag 12 uur een hele grote dikke kus en een enorme hug geven en dan met de neus tegen het raam naar het vuurwerk staan kijken of er zelf mee naar buiten om het af te steken kortom: voor elk wat wils en elk jaar passeerde dan zo vanzelf en je gleed het nieuwe jaar in om op Nieuwjaarsdag vooral bij je (schoon)ouders op bezoek te gaan om daar dan ook weer de rest van de familie te treffen en elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen en te zoenen.

Hoe anders gaat het met deze jaarwisseling, uitleg overbodig.

Covid-19: ik heb dit onderwerp bewust laten liggen maar ook is daar geen ontkomen aan, hoe dan ook. Het waart rond over de gehele aardbol en het lijkt er wat mij betreft zelfs op dat het hoe dan ook door wil zetten, aan wil blijven. Het virus muteert zich blijkbaar met regelmaat tot het moment dat de nieuw ontwikkelde vaccins het ook niet meer baas kunnen. Voor mij lijkt het erop dat moeder natuur aan het ingrijpen is alsof ze wil zeggen: ‘nu is het genoeg geweest, jullie mensen doen maar, jullie luisteren niet, jullie ruziën maar door, jullie maken te veel verschil, jullie bedreigen elkaar en jullie moorden elkaar uit en jullie willen je maar blijven verrijken en anderen door honger de dood injagen. Ik ben er klaar mee!’ Zoiets. Dit is niet Oud, dit is Nieuw, de nieuwe vijand.

Toen deze vijand zich openbaarde zat de schrik er dan ook flink in. Noord-Italië, weet je nog? Beelden van radeloze hulpverleners die niet meer wisten wat ze aan moesten met de lijken in zakken slepend. Wat zat de schrik er toen in zeg! Nog meer schrik toen het in vooral Noord-Brabant begon huis te houden. We durfden de straat niet meer op! En nu? Mwah, ik zie die schrik niet meer hoor, we geloven het wel. En dan zijn er ook nog mensen die er niet in geloven. Zelf weten, ik geloof er wel in. Ik heb nog altijd schrik. Vooral nu er weer een andere vorm is overgewaaid die mijns inziens agressiever is dan men ons wil laten geloven. De ontkenners, zijn dat dezelfde mensen die hun kinderen niet hebben laten inenten? Tegen o.a. de mazelen, difterie, kinkhoest, rodehond, hepatitis B, tetanus, polio, hib ziekte, pneumokokken, de bof, HPV-virus en meningokokken? Of toch maar wel? Hoe dan ook, ik verzoek de ontkenners met klem uit mijn buurt te blijven, niet tot op 1,5 mater maar minsten 15 km.

En ondertussen hoop ik van harte dat we het virus toch zullen gaan overwinnen maar of dat in het jaar 2021 gaat lukken? Ik betwijfel dat.

De jeugd. Oud is de patatgeneratie, Nieuw is de 2020 lichting. Die gaan werkelijk een nasleep krijgen, de 2020’ers. Ik maak het van dichtbij mee, ik heb een zoon van 18 thuis, in 2020 zijn Gymnasium gehaald. Hij slaat een jaartje over voordat hij gaat studeren en maar goed ook! College volgen achter je scherm? Het prikkelt niet. Hij voelt zich gelukkig thuis thuis. Jammer is dat er niet gestapt kan worden of gewoon iets leuks doen met vrienden. Dat knaagt toch wel hoor. Je staat letterlijk een jaar stil. We gaan zien wat Nieuw voor hem gaat brengen, ik ben daar toch wel positief over. Ook voor al zijn leeftijdsgenoten en overige kids.

De oudjes. Mensen nog aan toe. De meest kwetsbare generatie. Ik heb een tante van 87 en tegenwoordig belt ze me vaak op. Ze is niet bepaald alleen, ze heeft een enorme grote generatie kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Stuk voor stuk allemaal even gek op ‘SuperOma’. En toch, in de korte gesprekken die we hebben uit ze haar eenzaamheid. Er mogen er maar twee tegelijk per dag bij me komen Willem, ik vind het maar niks, die rotziekte ook! De patriarch van haar grote gezin en ze voelt zich eenzaam, op haar manier. Ik hoop dat Nieuw haar wat meer gaat gunnen, dat er ruimte komt om iedereen tegelijk te zien, te knuffelen.

Nou, weer een heel verhaal toch? Straks nog ff klussen in ons nieuw te betrekken huisje binnenkort en dan nog het lijf soppen en uitblazen. Vanavond gezellig met z’n drietjes de druipkaars van 2020 uitblazen en een nieuw licht opsteken voor 2021. Dit alles onder het genot van een tapaatje, een sapje, een warm huis, een lief gezin om mij heen, ik heb niks te klagen, ga ik ook niet doen! Ik glij op het gemak 2021 binnen en zie wel wat het ons gaat brengen als positivo pur sang!

Heb het goed!

Tot volgend jaar!! Kus!!