Ik ga even een eindje terug in de tijd. De tijd die ik mij als afschuwelijk herinner. De tijd van exact 18.00 uur. De tijd van het avondeten. We schrijven ongeveer 1960-1969.
‘Jij hebt de oorlog niet meegemaakt’ was dé opmerking van mijn ouders welke ik mij het meest herinner tijdens het avondeten. Bijna elke avond was het raak! Goed mis! Afschuwelijk!!
Nu ik dit schrijf, komen de kokhalzende neigingen alweer in mij op, mijn maag komt alweer omhoog, dit gevoel zit er wat mij betreft voor eeuwig in hoor.
Mijn moeder, door mij liefkozend mijn moedertje genoemd, kookte praktisch alle groentes door en door gaar, dat op de eerste plaats. Ik noem er een paar op:
Andijvie
Witlof
Rode kool
Spitskool
Bloemkool
Spruitjes
Spinazie
Spercieboontjes
Snijboontjes
Daarna werden deze groentes, op de boontjes en spruitjes na, voorzien van een goedje genaamd ‘het papje’. Gadverdamme nog aan toe, als ik er nóg aan denk. Melk werd aan de kook gebracht in een steelpan, daarin werd dan maïzena toegevoegd wat alvast en beetje was aangelengd in een kopje en zo ontstond dan het papje. Godsamme wat goor!
Vervolgens werd dit goedje toegevoegd aan de onherkenbaar uitgekookte groentes welke alleen nog herkenbaar waren aan de kleur maar vooral aan de geur (in mijn geval dus stank!)
Maar alsof het nog niet erg genoeg was, werd er, nadat dit goedje aan de stinkende pot was toegevoegd, ook nog eens nootmuskaat overheen gestrooid! Hoe erg kan het nog worden!
Het kon dus nog erger…. Ik herinner mij dat er een tijdje geen of nauwelijks aardappelen werden gekocht vanwege een mislukte oogst en dus schaarste. En zo had mijn moedertje bedacht dat er dan in de plaats van aardappelen iets nieuw werd gebruikt: rijst!
Moet je je voorstellen: rijst in plaats van aardappelen maar dan nog altijd op dezelfde wijze bereide groente erbij, met het beroemde papje! Jongens, als je dan nóg niet over je nek ging dan gebeurde het nu wel hoor.
Zelfs mijn lievelingsgroente spinazie werd op deze wijze bereid en ik ben er nog altijd boos over. Mijn happie, volledig verpest! Goor!!!
Maar goed, om op het onderwerp terug te komen: als je het dan verdomde om je bord leeg te eten, was steevast deze opmerking de enige:
‘Jij hebt de oorlog niet meegemaakt!‘
Toen kon ik dat niet waarderen, nu des te meer. De oorlog niet meegemaakt, mijn ouders zijn beiden geboren in 1924, hebben geen jeugd gehad, enkel arremoei zoals we dat in Utrecht zeggen. Ze zijn er allebei niet meer en ik mis ze dus enorm. Vooral om ze te horen zeggen dat ik de oorlog niet heb meegemaakt!
Eet smakelijk!