Jullie kennen ze wel, de Happies. Nee? Jawel hoor.
Ik noem ze zo omdat de Happies elke dag proberen ons op geheel blije wijze over te halen toch vooral het aangeprezen artikel aan te schaffen zoals bijvoorbeeld een mobiel abonnement, al dan niet gedeeld met internet en zo. Of tandpasta, of de dagelijkse boodschappen.
Happies dat zijn van die stemmetjes, nét iets te hoog en altijd wel zo ongelooflijk vrolijk! Die Happies dus, die nestelen zich in je brein, die werken in op je frontale kwabbel of zoiets. In elk geval dat gedeelte van je grijze massa waar je door middel van het serotonine-gehalte je vrolijkheid vandaan haalt, kijk het maar na op Goegel.
Nu heb ik zelf de neiging om die stemmetjes te imiteren maar het lukt me niet hoor. Proberen jullie het maar eens, het gaat gewoon niet. Als ik namelijk zo overdreven happy moet doen dan gaat het mis. Bovendien haal ik die toonhoogte niet, met geen mogelijkheid.
Ze zijn er dus op geselecteerd, die stemmetjes. En nu waren ze maar rond in mijn brein met de bedoeling dat het blijft hangen, die blijheid, want als ik dan toch zo’n product nodig heb, dan komt dat stemmetje terug, heel happy, en dat geeft dan een goed gevoel en dan bestel je het toch? En dan ook nog de eerste 3 maanden tegen een tarief waar je nog méér happy van wordt? Ja toch?
Nou, bij mij werkt het niet zo hoor, het werkt behoorlijk op mijn zenuwen welke zich ook in zo’n kwabbel in je bovenkamer bevinden. Spontaan krijg ik dan de kriebels hoor en ook het nodige kippenvel, brrrrr.
Happies zijn er ook volop als echt mens, als figuur. Als aanbevelend persoon. De leukste Happie vind ik de burgermeester die die salades aanprijst, hoe heten ze ook alweer? O ja, Oma salades, althans de naam lijkt daarop. Geloof me, als ik aan het winkelen ben en ik sta voor het vak met al die lekkere salades dan word ik toch getriggerd door die van de burgermeester uit het Oost’n des lands. Dus ergens werkt het wel, dat happy gedoe.
Maar dan …… de anticlimax ….. deze begrijp ik helemaal niet: die mevrouw die met een happy gezicht de restanten pies en poep aan het verwijderen is van een WC-pot, ze kijkt daarbij wel zó blij!! Op camera gezet vanuit de pot zelf. Onvoorstelbaar! Ik heb het geprobeerd hoor, ik ben met doekje en borstel naar het toilet getogen om deze opgetogen schoon te maken om deze met eenzelfde happy face als die mevrouw van de reclame. Met mijn kop boven de pot! Ik ging over mijn nek…… Sodemieter toch op man! Welke idioot heeft dat bedacht? Dat lukt toch niet? Dat is nét zo moeilijk als niezen met je ogen open. Dat gaat niet, echt niet!
Ik vermoed dat ik een afwijkend brein heb. Gelukkig maar want als ik al die producten aan zou schaffen welke door de Happies worden aangeprezen zit ik binnenkort in de Blauwe Hoeve, Goegel dat maar!
Fijne zondag!